บทละครโทรทัศน์ Fly To Fin สุดติ่งจิงเกอเบล ตอนที่ 9 หน้า 10
จุนขำแม่ ทำให้นิ้มพลอยหัวเราะไปด้วย แล้วจุนก็พานิ้มเดินไปบ้าน
นิ้มเล่นกับสายไหมอย่างเอ็นดู แล้วหันมาขอบใจจุน “ขอบใจนะจุน ที่ดูแลสายไหมอย่างดี ไว้เราจะหาโอกาสพามันไปไว้ที่ฟาร์ม เดี๋ยวมันโตแล้วจะยุ่ง”
“จะไปเมื่อไหร่ก็บอกนะ เราจะไปด้วย”
“เรากลับก่อนนะ อ้อ เกือบลืม” นิ้มหยิบพวงกุญแจรูปกีต้าร์ให้จุน “อ่ะ ของขวัญที่วงจิงเกอเบลเข้ารอบสุดท้าย”
“ขอบใจนะ แต่เรา...ออกจากวงแล้วล่ะ”
“อ้าว ทำไมล่ะ ทะเลาะกันเรื่องอะไรอีก”
“เราอยากออกมาทำงานหาเงินช่วยแม่น่ะ ความจริงเราตั้งใจไว้นานแล้ว ว่าอยากจะทำร้านให้แม่ แต่ตั้งแต่แม่เป็นลมวันก่อน เราก็ยิ่งอยากรีบทำให้ได้เร็วๆ”
“แล้วเพื่อนเค้าเข้าใจจุนรึเปล่า”
“เรายังไม่ทันได้บอก พวกมันก็โกรธซะก่อน แต่ก็ไม่เป็นไรหรอก ถึงยังไง เราก็ออกจากวงอยู่ดี”
“ทำไมไม่บอกให้พวกเค้าเข้าใจล่ะ มันจำเป็นด้วยเหรอ ที่จะต้องปล่อยให้ทุกคนโกรธจุนแบบนี้ “
“ไม่บอกน่ะดีแล้ว พวกมันจะได้มุ่งมั่นซ้อมดนตรี ไม่งั้นมันก็จะมากังวลเรื่องเรากันอีก”
“แล้วจุนไม่คิดถึงเพื่อน ไม่คิดถึงดนตรีเหรอ”
จุนเงียบครู่หนึ่ง รู้สึกหนักอึ้งในใจ “เราเลือกทางนี้แล้วล่ะ”
“อืม เราเข้าใจนะ เอาเป็นว่า เราจะคอยให้กำลังใจจุนก็แล้วกัน”
สองคนมองตากัน ยิ้มให้กัน
จุนนั่งเล่นกีต้าร์อย่างเศร้าๆ แล้วนึกถึงคำพูดนิ้ม จึงหยุดเล่น แล้วหยิบพวกกุญแจกีต้าร์ขึ้นมาดู
“แล้วจุนไม่คิดถึงเพื่อน ไม่คิดถึงดนตรีเหรอ”
จุนตัดสินใจหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เลื่อนไปที่ชื่อธันย์ ลังเลเหมือนจะกดโทร แต่แล้วก็เลื่อนไปที่ชื่อท็อปปิ้งแทน แล้วกดโทรออก
อาจารย์กำลังเช็คชื่อนักศึกษา นักศึกษายกมือตามชื่อที่เรียก จนมาถึงชื่อเอิร์ท ธันย์ และจุน
“ภนิตา..สุพินดา..อรรถนนท์..” เอิร์ทยกมือ “ธรธันย์..” ธันย์ยกมือ “จุลพน..” เอิร์ทกับธันย์มองหน้ากัน อาจารย์เรียกชื่อจุนเป็นครั้งที่สอง เมื่อเงียบอาจารย์ก็ติ๊กขาด “ไม่มานะคะ” อาจารย์เรียกชื่อคนต่อไป
ธันย์คุยกับเอิร์ทอย่างกังวล “ไอ้จุนมันขาดเรียนบ่อยเกินไปแล้วว่ะ”
เอิร์ทยังเคืองจุนอยู่ “ก็ช่างมันดิ นายจะไปห่วงมันทำไม”
“แล้วนายไม่ห่วงมันมั่งเหรอ”
เอิร์ทถอนใจ “ไม่อยากจะสนใจว่ะ ถ้ามันจะไปหลงแสงสีในวงการ ก็ช่างมันเถอะ”