บทละครโทรทัศน์ Fly To Fin สุดติ่งจิงเกอเบล ตอนที่ 9 หน้า 8
คีนเริ่มโมโห “แล้วละครเนี่ย มันสำคัญกับฝนมากกว่าคีนใช่มั้ย ถึงได้บังคับให้คีนทำ แล้วก็ไม่สนใจว่าคีนอยากทำรึเปล่า”
ลมฝนเสียใจ “ขอโทษนะที่ทำให้ไม่พอใจ” ลมฝนวางใบปลิว หยิบกระเป๋าแล้วเดินไปเลย
“ฝน...”
แบ๊วส่งใบปลิวให้รุ่นพี่ “ฝากก่อนนะคะพี่” แบ๊วชวนหวานใส “ไป หวาน” แบ๊ว กับหวานใสรีบตามลมฝนไป
ธันย์เตือนคีน “ไม่ตามไปง้อวะ”
คีนถอนใจ ส่ายหน้าอย่างเซ็งๆ
ที่ชมรมดนตรีสากล หนุนกับเอิร์ทกำลังซ้อมมือกับเครื่องดนตรีของตนรอเพื่อนไปพลางๆ
หนุนบ่น “ไอ้คีน ไอ้ธันย์ทำไมช้างี้วะ”
เอิร์ทอธิบาย “ตอนนี้ไอ้คีนมันต้องติวให้ไอ้ธันย์ก่อนจะมาซ้อมทุกวัน ไม่งั้นย่าเพ็ญด่าอีกแน่”
ไม่ทันขาดคำ คีนเดินหน้ามุ่ยเข้ามากับธันย์
หนุนทัก “มาละ ตกลงเอาเพลงที่ไอ้เอิร์ทแต่งนะ แล้วให้มันร้องไปเลย “
ธันย์รับคำสั้นๆ “โอเค”
คีนไม่มีอารมณ์สนใจเพื่อนได้แต่บ่น “ทำไมเดี๋ยวนี้ลมฝนขี้น้อยใจ ขี้โกรธ ขี้งอนจังวะ”
เอิร์ทงง “อ้าว เห็นเพิ่งทะเลาะกันไปนี่ โกรธกันอีกแล้วเหรอ”
หนุนออกความเห็น “หรือว่าเค้าเป็นวันนั้นของเดือน”
คีนประชด “ถ้าอย่างนั้นก็คงเป็นทั้งเดือนอะ หลังๆนี่งอนตลอด เหนื่อยว่ะ”
ธันย์ท้วง “พูดอย่างนี้ อย่าบอกนะว่าจะไม่ง้อแล้ว”
“เออ ให้มาง้อเรามั่ง ง้อมาก เคยตัว” คีนพูดเหมือนไม่แคร์ แต่หน้าเครียด
นิ้ม โบ๊ท อ้อมกำลังดูโปสเตอร์ของชมรมละครเวทีอยู่ที่ใต้ตึกของคณะสัตวแพทย์
อ้อมชวนเพื่อนๆ “ไปสมัครกันมะ น่าสนุกเนอะ”
ครู่หนึ่งจุนเดินมาเรียกนิ้มอยู่ด้านหลัง “นิ้ม”
3 สาวหันมา อ้อม โบ๊ทเห็นจุนก็ยิ้มล้อๆ นิ้ม แล้วบ๊ายบาย แยกย้ายกัน จุนเดินเข้ามาหานิ้ม นิ้มยิ้มเขินๆเดินเข้าไปหาจุนเช่นกัน แต่พอเข้ามาใกล้ นิ้มมัวแต่เขิน เลยเหยียบเท้าจุนเต็มๆ จนจุนสะดุ้ง
“อุ่ย”
นิ้มตกใจ “ขอโทษ”
“ไม่เป็นไร กลับกันเถอะ เดี๋ยวเราไปส่ง”
“ยังไม่อยากกลับน่ะ”
“แน่ะ เดี๋ยวนี้เกเรนะ แล้วอยากไปไหนล่ะ”