บทละครโทรทัศน์ Fly To Fin สุดติ่งจิงเกอเบล ตอนที่ 9 หน้า 9

“อยากไปบ้านจุน”

“โอ้โห ใจกล้านะเนี่ย ขอไปบ้านผู้ชาย”

“บ้า เราอยากไปดูสายไหมต่างหากล่ะ เห็นได้ไปถ่ายแฟชั่นกับเค้าด้วย เก่งใหญ่ละ”

จุนหน้าเจื่อนไปนิด “..เราขอโทษนะ ที่ไม่ได้บอกเรื่องพาสายไหมไปถ่ายหนังสือพอดีมันฉุกละหุก เราเลยลืมบอก”  

 “ไม่เป็นไรหรอก ไม่ใช่เรื่องใหญ่เลย เราชอบนะ สายไหมน่ารักมาก....” นิ้มนิ่งไปนิดหนึ่ง เก็บความรู้สึก “หมาของเลิฟลี่ก็น่ารักด้วย”

จุนจับมือนิ้ม “นิ้ม อย่าไปเชื่อข่าวนะ เรากับเลิฟลี่เป็นแค่เพื่อนร่วมงานเท่านั้นเชื่อเรานะ”

นิ้มบิดมือออกอย่างเขินๆ “ไปกันเถอะ” นิ้มอมยิ้ม แล้วเดินนำไป 

จุนมองยิ้มๆ แล้วเดินตามไปแกล้งแซว “ทีวันก่อนยังจับมือเค้าได้เลยนะ “

นิ้มเขิน “วันไหน “

“ก็ที่เพชรบูรณ์ไง”

“นั่นมันให้กำลังใจหรอก”

จุนแซวนิ้มอีก จนนิ้มเขิน เดินขาขวิดจนเกือบล้ม จุนรีบรับไว้ แต่ก็ขำ นิ้มตีจุนที่แกล้งตน

จุนกับนิ้มเดินมาใกล้กับที่สายใจขายของ

“เดี๋ยวเราแวะรับแม่ก่อนนะ”

“ได้”

จุนกับนิ้มเดินเข้าไปหาสายใจ “กลับยังแม่”

“เอ้า ไอ้หมาจุน ยังๆ ยังไม่กลับ” สายใจหยิบถุงขนมส่งให้จุน “อ่ะนี่ แม่ซื้อขนมไว้ให้ไปพาแฟนกลับไปกินขนมที่บ้านก่อนไป”

จุนรับขนมมา ส่วนนิ้มพอได้ยินคำว่าแฟนก็เขิน

“แม่พูดซะนิ้มเขินเลย เค้ายังไม่ได้เป็นแฟนกับผมซะหน่อย “

“อ้าวเหรอ โธ่ เสียดาย น่ารักนะเนี่ย น่ารักกว่ายัยเลิฟลี่อะไรนั่นอีก “

“เรามาทางเดียวกันแล้วแม่”

นิ้มค้อนจุน ยิ่งเขินเข้าไปอีก

“เอ้าๆ เขินใหญ่ละ ไปไอ้จุน เข้าบ้านไป “

“แม่ก็กลับเร็วๆล่ะ เดี๋ยวก็เป็นลมไปอีก “

นิ้มตกใจ “แม่เป็นลมเหรอคะ แล้วเป็นอะไรมากรึเปล่าคะ”

“ไม่เป็นอะไรหรอก วันนั้นมันแค่เหนื่อย ไอ้จุนก็ตื่นตูม วุ่นวายเกินเหตุ”

“ดื้อนะเนี่ย เดี๋ยวถ้าจะเข้าบ้านก็โทรมานะ จะมาเข็นรถให้ โทรศัพท์ซื้อให้ก็ใช้ซะมั่ง”

“เออๆๆ รับทราบเพคะ แหมไอ้ลูกบังเกิดเกล้า “