บทละครโทรทัศน์ นาคี ตอนที่ 14 หน้า 7
ชบายืนชะเง้อคอมองไปในบ้าน คอยดูต้นทางอยู่ในสวน ส่วนซ่อนกลิ่นคอยดูต้นทางให้ ลำเจียกกำลังปีนต้นไม้ใหญ่เอาธงไปปักอยู่
“เร็วๆ สิลำเจียก เดี๋ยวพ่อฉันก็ตื่นมาเห็นกันพอดี” ชบาเร่งมองซ้ายมองขวา
“ฉันต้องปักให้สูงๆ ลมแรงๆ มนต์เสน่ห์จะได้พัดไปหาคุณทศพลไวๆ” ลำเจียกปีนป่ายหามุมปักธง
ซ่อนกลิ่นเหน็บ “เดี๋ยวก็ตกลงมาแข้งขาหักหรอก”
ลำเจียกย้อนทันควัน “ขาหักแต่ได้คุณทศพลมาเป็นผัว ฉันยอม !”
ลำเจียกปีนลงมาจากต้นไม้อย่างปลอดภัย ซ่อนกลิ่นถอนหายใจเฮือกออกมา ทั้งสามคนยืนมองธงสามชายบนยอดต้นไม้ ลำเจียกยิ้มอย่างพอใจ
“คุณทศพลจะมาหาแกมาภายใน 3 วันแน่เหรอ” ชบาสงสัย
“ดีไม่ดี เขาอาจจะมาพรุ่งนี้เช้าเลยก็ได้ เขาไม่มีทางต้านทานมนต์เสน่ห์ของพ่อหมอเมืองอินทร์ได้หรอก” ลำเจียกยิ้มมั่นใจ ฝันหวานถึงวันพรุ่งนี้
“จะว่าไปพ่อหมอเมืองอินทร์นี่ก็หล่อไม่เบานะ หล่อกว่าคุณประกิตอีก” ซ่อนกลิ่นทำตาเยิ้ม
ลำเจียกชะงักกึก หันขวับไปมองซ่อนกลิ่น แต่ซ่อนกลิ่นมัวแต่เพ้ออยู่กับชบาเลยไม่ทันได้สังเกต
“ทั้งหล่อ ทั้งเก่ง ทั้งโหด เวลาจ้องทีฉันล่ะแข้งขาอ่อนระทวย ลืมคุณเชษฐ์ไปเลย” ชบาเพ้อ
“โอ๊ย อย่าเพ้อไปหน่อยเลย พ่อหมอเขาถือพรหมจรรย์ ไม่หือไม่อือกับผู้หญิงหรอก แกสองคนอย่าคิดไปยุ่งกับเขาให้เสียเวลาเลย มองหาผู้ชายคนอื่นดีกว่า” ลำเจียกกันท่า
“แหม... แกก็พูดได้สิลำเจียก แกมีคุณทศพลแล้วนี่” ซ่อนกลิ่นเบ้ปาก
“ทำแบบนี้นี่เท่ากับประกาศตัวเป็นศัตรูกับเจ้าแม่นาคีเลยนะ แย่งผัวทั้งคน เจ้าแม่ไม่เอาแกไว้แน่” ชบานึกเป็นห่วง
“ฉันไม่กลัวมันหรอก ตราบใดที่หมอเมืองอินทร์ยังอยู่ทั้งคน สักวันต้องกำจัดมันได้แน่” ลำเจียกยิ้มเยาะ เหลือบตาไปมองธงสามชายบนยอดไม้อย่างเปี่ยมไปด้วยความหวัง
จู่ๆ ก็เกิดแสงวาบขึ้นที่ธงสามชายซึ่งกำลังปลิวสะบัด ก่อนจะมีกลุ่มควันมนต์เสน่ห์บางเบาลอยอ้อยอิ่งไปตามแรงลม
กลุ่มควันมนต์เสน่ห์ลอยมาตามลม ก่อนจะลอยมาวนรอบๆ ทศพลที่กำลังนั่งยิ้มพลางโอบกอดคำแก้วอยู่ ครู่เดียวควันก็พุ่งเข้าใส่กลางหน้าอกทศพล
ทศพลกระตุกเฮือกจนคำแก้วหันไปมองอย่างสงสัย “พี่....เป็นอะไรหรือเปล่า”
ทศพลสะบัดหน้าไล่อาการแปลกๆ คำแก้วเห็นก็เอื้อมมือไปแตะแขนทศพล พอมือคำแก้วแตะโดน ทศพลก็สะดุ้งเฮือก ดีดตัวออกจากคำแก้วทันที คำแก้วชะงัก นิ่วหน้ามองทศพลอย่างไม่เข้าใจ
“ร้อนๆ หนาวๆ ครั่นเนื้อครั่นตัวบอกไม่ถูก”
“เมื่อกี้นี้ยังดีๆ อยู่เลย”