บทละครโทรทัศน์ เถียนมีมี่ รักเธอชั่วนิรันดร์ ตอนที่ 4 หน้า 4
นับทองขมวดคิ้ว "แล้วมันเกี่ยวอะไรกับเรื่องชั้นไม่มีผัวเนี่ย"
"ก็ลื้อมันไม่มีผัว ก็เลยไม่รู้ว่า...คนเป็นผัวเมียกัน ถึงตอนกลางวันจะแยกย้ายกันทำมาหากิน...แต่ตอนกลางคืนเค้าก็คุยกันตลอด...แล้วมีเรอะ อั๊วจะไม่รู้เรื่องว่าวันนี้จะมีการเปิดตัว"
นับทองเสียฟอร์ม หน้าเจื่อนนิดๆ "จะบอกว่ารู้เรื่องแล้ว...ก็ไม่เห็นต้องย้อนไปถึงเรื่องมีผัว ไม่มีผัวเลย" เธอบ่นแล้วค้อนเดินออกไป อาเฉินมองตามขำๆ
ที่โรงเรียนในเมือง ในห้องพักครู เนื้อทองเดินมาจากทางเดินหน้าห้อง ถือหนังสือเอกสารการสอนเดินเข้ามาเอาหนังสือไปวางที่โต๊ะ แล้วหันไปอีกด้าน เห็นปราณีนั่งหันหลังตรวจการบ้านอยู่ เนื้อทองมองปราณี ยิ้มๆ เรียกเสียงอ่อนโยน "ปราณี..."
ปราณีหมุนตัวกลับมา ยิ้มอ่อนๆ ก่อนจะลุกขึ้นมาหา "อาจารย์สอนเสร็จแล้วเหรอคะ..."
“เสร็จแล้วจ้ะ...หนูโทรบอกที่บ้านรึยังว่าเย็นนี้จะไปกินข้าวบ้านครู"
“บอกแล้วค่ะ...ป๊าจะไปรับที่บ้านอาจารย์ตอน 2 ทุ่มค่ะ"
“อุ๊ย...ไม่ต้องหรอก...บอกป๊าว่า...ครูจะไปส่งเอง"
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ...อาจารย์จะได้ไม่ต้องลำบาก"
“ไม่ลำบากอะไรเลย...สบายมาก"
"ถ้างั้น...หนูโทรบอกป๊าก่อนนะคะ"
"จ่ะ..." เนื้อทองยิ้มหวานให้อย่างเอ็นดู
ปราณีกลับไปนั่งที่ ยกหูโทรศัพท์ขึ้นมา เนื้อทองเดินไปนั่งโต๊ะตัวเอง
ขณะที่เหมือนฝันเดินทางจะเข้าไปในเมือง มองเลยไปแล้วชะงักเมื่อเห็นเอกภพเดินอยู่คนเดียว เหมือนฝันดีใจ รีบเดินแกมวิ่งเข้าไปหาทันที "เฮีย...เฮียเอก...เฮีย..."
เอกภพหันมามอง เห็นเหมือนฝันก็ยิ้มให้"สวัสดีครับ..."
“แหม...ทักเหมือนฝันเป็นทางการจัง...เฮียกำลังจะไปไหนเหรอคะ..."
"ผมจะเข้าเมืองไปโรงเรียน"
"ไปโรงเรียนอาจารย์คุณแม่เหรอ" เหมือนฝันตาโต
"ครับ..."
"ไม่น่าเชื่อ...จะบังเอิญพอดี๊...พอดีได้ขนาดนี้ เหมือนก็กำลังจะเข้าเมือง.... งั้นเราไปด้วยกันนะ... เหมือนจะเอาเครื่องสำอางไปส่งที่โรงเรียนด้วย" เหมือนฝันเอ่ยแล้วชูถุงเครื่องสำอางให้ดู
"ได้สิ..."
"โอย...เฮีย...หล่อแล้วยังใจดี น่ารัก ไม่ถือตัว ดีอะไรได้ขนาดนี้เนี่ย"
เอกภพมองอย่างจริงจัง"ถ้าเพื่อนคุณ...คิดแบบคุณ...ก็คงดีนะครับ"