บทละครโทรทัศน์ บ่วงบรรจถรณ์ ตอน 22 หน้า 5
หน้าห้องนอนแพรนวล คำแดงถือไม้กวาดและไม้ขนไก่ปัดฝุ่นกำลังจะเปิดประตูห้องนอนแพรนวล
“ป้า......!” เสียงแหลมทองตะโกนดังมาแต่ไกลจนคำแดงสะดุ้งหยุดชะงัก แหลมทองวิ่งตึง ๆ ๆ เข้ามา หอบแฮกตรงหน้าคำแดง “อะไรของเอ็ง เสียงดังจนข้าตกใจ”
“แหลมจะทำความสะอาดห้องคุณแพรให้เอง”
“กวาดใบไม้เสร็จแล้วเหรอ ?”
“แถมรดน้ำต้นไม้ ใส่ปุ๋ย พรวนดิน ทิ้งขยะให้เรียบร้อย”
คำแดงใช้หลังมือแตะหน้าผากแหลมทอง แปลกใจมาก “ตัวก็ไม่ร้อน ขยันผิดปกติ”
“ป้าไม่เคยมองแหลมในแง่ดีเลย”
แหลมทองเศร้า กระแทกตัวนั่งลงขวางประตู ดราม่าเล่นใหญ่รัชดาลัยเธียเตอร์ “คนไม่ใช่ทำอะไรก็ผิด”
“เอาที่เอ็งสบายใจ ข้าจะไปเตรียมอาหารเย็นให้แม่คำเอ้ย”
คำแดงโยนไม้กวาดกับไม้ขนไก่ให้แหลมทอง แล้วเดินหนีไปด้วยความรำคาญ แหลมทองหัวเราะคิกที่หลอกคำแดงสำเร็จ ก่อนจะหันมองในห้องอดเป็นห่วงแพรนวลไม่ได้
โถงในหอคำหลวง ทหารช่วยกันยกตั่งไม้สลักทองมาวางเบื้องหน้าฉากผ้าใบสีเทาผืนใหญ่ที่กางกั้นไว้กับเสามุมตึก นางในหอเร่งรีบจัดซุ้มดอกไม้ จัดเตรียมสถานที่สำหรับพิธีหลั่งน้ำสังข์อวยพรเจ้าบ่าวเจ้าสาว
ห้องเจ้านางตองริ้ว นางในหอกำลังเขียนคิ้วให้เจ้านางตองริ้ว โดยมีจันสมคอยดูแลอย่างใกล้ชิด อีกนางปัดแก้มชมพูเรื่อให้แพรนวล จันสมหันมายิ้มมองแพรนวลซึ่งนั่งแต่งหน้าอยู่ข้างเจ้านางตองริ้ว ทองเพ็งบรรจงทาลิปสติกสีสดบนริมฝีปากของเจ้านางเรืองระยับอย่างตั้งใจ นางในหอรวบเกล้าผมขึ้นเป็นมวยมุ่นเหนือท้ายทอยให้เจ้านางตองริ้ว อีกนางเอาผ้ามาเคียนคาดผมให้แพรนวล เจ้านางเรืองระยับหมุนตัวหันมาในชุดไทเขินเต็มยศตั้งแต่หัวจรดเท้า สวยสง่างามแต่งตัวเหมือนแพรนวลกับเจ้านางตองริ้ว ทองเพ็งยิ้มชื่นชมเจ้านางเรืองระยับ
“เจ้านางงามเหมือนแม่หญิงไทเขินเลยค่ะ”
ทองเพ็งรีบเก็บปากเก็บคำ เมื่อถูกเจ้านางเรืองระยับจ้องด้วยสายตาคมกริบ “หล่อนก็รู้ว่าฉันไม่อยากใส่ชุดนี้”
“เสร็จพิธีหลั่งน้ำสังข์ก็ได้เปลี่ยนชุดแล้ว”
เจ้านางเรืองระยับถอนใจแรง พยายามอดทนอย่างถึงที่สุด