บทละครโทรทัศน์ ตอนจบ ระบำไฟ ตอนที่ 24 หน้า 7
ตรีประดับอยู่บนเวที ให้สัมภาษณ์กับพิธีกร เกี่ยวกับหนังสือเล่มใหม่ของตัวเอง
“อยากให้คุณตรีประดับช่วยพูดถึงหนังสือเล่มใหม่หน่อยค่ะ “อัศวินในความมืด” มีแรงบันดาลใจมาจากอะไรคะ”
“จากฮีโร่ในชีวิตจริงของตรีค่ะ ช่วงที่ผ่านมาตรีพบกับปัญหาส่วนตัวบางอย่างที่ทำให้ชีวิตล้มลุกคลุกคลานไปพักใหญ่ แต่โชคดีที่มีคนคนนึงเข้ามาช่วยชีวิตไว้ ก็เลยเป็นแรงบันดาลใจให้ตรีเล่าเรื่องราวของเขา”
“ทำไมถึงตั้งชื่อนี้คะ”
“เพราะฮีโร่ของตรีเคยบอกว่า เขาชอบที่จะซ่อนตัวอยู่ในความมืด คอยเฝ้าดูห่างๆ เวลาที่ตรีมีความสุข จะขอออกมาช่วยตรีเฉพาะเวลาที่ตรีมีความทุกข์ค่ะ”
เทศราชอึ้งไป นึกถึงที่เคยคุยกับตรีประดับ
“แต่เราก็ยินดีที่จะปรากฏตัวเสมอเวลาที่ตรีมีความทุกข์...วันนี้เราดีใจที่มีโอกาสได้ทำสิ่งนั้นแล้ว ถ้าเราจะต้องหลบเข้าไปอยู่ในมุมมืดอีก ก็ไม่เป็นไร”
ที่หน้าจอตรีประดับพูดต่อ “ตรีก็เหมือนนางเอกในเรื่องสั้นที่เขียนไว้ ที่ไม่ต้องการให้อัศวินกลับไปสู่มุมมืดอีกแล้ว ตรีอยากให้เขาถอดหน้ากาก ถอดชุดอัศวินออก ให้เหลือแค่ผู้ชายธรรมดาที่สามารถจับมือเดินกับตรีได้ เพราะความสุขของตรีอยู่ที่การมีเขาอยู่ข้างๆ ตลอดไปค่ะ” ตรีประดับพูดพลางมองมาที่กล้องซึ่งกำลังจับอยู่
เทศราชฟังสิ่งที่ตรีพูด แล้วหัวใจพองโตขึ้นมา เข้าใจตรีประดับแล้ว
บ้านสวน เทศราชนั่งหน้าเศร้าอยู่ต่อหน้าภูมิกับแวว แววยื่นจดหมายตรีประดับให้เทศราช
แววแปลกใจ “ยายตรีไปญี่ปุ่นตั้งแต่เมื่อเช้า ฝากจดหมายนี่ไว้ให้ เผื่อเทศมาที่นี่ มีปัญหาอะไรกันอีกล่ะ แม่ถามยังไงเขาก็ไม่บอก”
“ใช่ พ่อก็คิดว่าดีกันแล้วตั้งแต่เมื่อคืน แต่ไหงกลับมาร้องไห้หนักกว่าเก่า”
“พอดี เรามีปัญหากันนิดหน่อย” เทศราชละอาย “นี่ผมก็ตั้งใจจะมาปรับความเข้าใจ”
“ตายละ นี่มันเรื่องอะไรกันนักหนาเนี่ย ฉันละกลุ้มใจจริงๆ”
“เอาเถอะๆ พ่อเชื่อว่าตรีกับเทศผ่านอะไรด้วยกันมาเยอะ ความรักมันยังไม่หายไปไหนหรอก ใช้มันนำทางผ่านอุปสรรคไปให้ได้นะลูก ถ้าคุยกันที่นี่ไม่ได้ ก็ตามไปคุยที่โน่นเลยละกัน”
เทศราชเงยหน้ามองทั้งสองอย่างมีความหวัง
เทศราชเดินอ่านจดหมายออกมาจากบ้าน แล้วรีบโทรหาพยางค์ “อาครับ บอกให้เลขาของอาจองตั๋วเครื่องบินให้ผมด่วนเลย เอาเร็วที่สุด ราคาเท่าไรผมก็ยอมจ่าย ผมจะไปหาตรี !”