บทละครโทรทัศน์ เกมพยาบาท ตอน 8 หน้า 10

จิดาภาแตะหลังมือปลอบใจ “คุณทำดีที่สุดแล้วนะคะ อย่าคิดมากเลยค่ะ เรื่องของคุณฉัตรชบา เพื่อนของคุณพ่อคุณก็กำลังช่วยตามหาอยู่ ส่วนเรื่องของคุณศา ถ้าคุณไม่สบายใจ พรุ่งนี้เราไปทำบุญให้คุณศากันมั้ยคะ ฉันจะไปเป็นเพื่อนคุณเอง”

ฉัตรชนกพยักหน้ารับ สีหน้าเศร้าๆ “ก็ดีครับ”

“งั้นก็ทานข้าวก่อนนะคะ”

“แล้วคุณทานหรือยัง”

“ฉันไดเอทค่ะ ไม่ทานมื้อเย็น คุณทานเถอะค่ะ”

ฉัตรชนกกินข้าวไปเงียบๆ สีหน้าเศร้าๆ จิดาภามองหน้าฉัตรชนกด้วยความเห็นใจ

กลางดึก อัคคีนอนอยู่ที่เตียงของตัวเอง อดุลย์นอนหลับอยู่บนที่นอนตรงที่ฉัตรชบาเคยนอน อัคคีเห็นว่าอดุลย์นอนหลับสนิทอยู่ก็ค่อยๆ ย่องลงจากเตียง แล้วเดินไปที่ประตูห้องนอน

อดุลย์พลิกตัว พร้อมละเมอเรียกชื่ออัคคีเสียงดัง “อัคคี!” เรียกแล้วก็หลับต่อ

อัคคีชะงักกึก หันมามองอดุลย์ เห็นว่าอดุลย์ยังหลับอยู่ ก็ย่องออกจากห้องไปเงียบๆ

อัคคีเดินมาที่เรือที่จออยู่ แล้วเปิดกระสอบหรือผ้าใบคลุมของออก จึงได้เห็นว่า ฉัตรชบาถูกจับมัดมือมัดเท้า มัดปากแล้วจับนอนราบอยู่ในเรือ สภาพฉัตรชบาดูอิดโรยมาก

อัคคียิ้มเยาะใส่หน้าฉัตรชบา “ผมเคยบอกแล้วใช่มั้ย ว่าคุณไม่มีทางหนีผมพ้นหรอก”

ฉัตรชบาจิกตามองอัคคี แววตาทั้งโกรธทั้งเจ็บใจ

ก่อนหน้านี้ ฉัตรชบาวิ่งหนีอัคคีมาจนถึงหัวมุมถนน คิดว่าหนีรอดแน่ ทันใดนั้น อัคคีก็โผล่ออกมาตรงหน้าฉัตรชบา

ฉัตรชบาตกใจ “นาย!”

ฉัตรชบากลับหลังหัน จะวิ่งหนี แต่อัคคีก็คว้าตัวฉัตรชบาไว้ได้ทันที

อัคคีลากฉัตรชบากลับมาขึ้นเรือที่จอดอยู่ที่ท่าเรือ

ฉัตรชบาดิ้นไปมาพร้อมโวยวาย “ปล่อยฉันนะนายอัคคี ปล่อย!”

ชาวบ้านที่เดินไปเดินมาแถวนั้นต่างหันมามอง

“ไม่มีอะไรครับ เมียผมมันจะหนีไปอยู่กับชู้ ผมเลยมาตามกลับ”

“ไม่...” ฉัตรชบายังพูดไม่จบ

อัคคีพูดขัดขึ้น “ถ้าคุณพูดว่าไม่ใช่เมียผม ผมจะจับคุณจูบโชว์ชาวบ้านตรงนี้เลย”

ฉัตรชบาหุบปากทันที เพราะรู้ว่าอัคคีพูดจริงทำจริงเสมอ อัคคีลากฉัตรชบาไปลงเรือ ฉัตรชบาขัดขืนไปตลอดทางแต่ก็สู้แรงอัคคีไม่ได้

อัคคีขับเรืออยู่ ฉัตรชบาโวยวายไม่หยุด เข้าทุบตีอัคคีบ้าง เอาของต่างๆ ปาใส่บ้าง

อัคคีหันมาด่า “เฮ้ย! เจ็บนะ!”