บทละครโทรทัศน์ Fly To Fin สุดติ่งจิงเกอเบล ตอนที่ 10 หน้า 7
วงดนตรีบรรเลงเพลง Summer ท่อนเร็ว ดุดันเหมือนพายุ พร้อมกับมีลมพัดแรงทำให้ตัวละครซัดเซออกจากกัน นิ้มและกลุ่มคอรัสถือผ้าดำมาวิ่งพาดผ่านคีนกับแบ๊ว และเอิร์ท ให้งงกันไปมา
คีนตะโกนหา “ดาเซีย เอซาน อยู่ไหน”
“เคนเนลท์” แบ๊ว เอิร์ทหายเข้าฉากไป
กลุ่มคอรัสทำให้คีนหมุนคว้าง ถูกดูดเข้าไปในโพรงต้นไม้ที่มีลักษณะพิเศษต้นหนึ่ง คีนผ่านโพรงต้นไม้เข้ามาล้มลงบนตักของลมฝนพอดี
ไฟมืดตรงกลุ่มแบ๊ว และสว่างขึ้นที่ลมฝน ซึ่งนั่งอยู่ใต้ต้นไม้พิเศษนั้น ลืมตาตื่นขึ้น ได้ยินเสียงคอรัสร้องเพลงเดิมอีก ก็ดุเสียงดัง
“ไปให้พ้นนะ เจ้าพวกภูตพรายขี้แกล้ง” กลุ่มคอรัสรีบผลุบหายไป พร้อมกับหัวเราะกันคิกคัก คีนลืมตาขึ้น เห็นลมฝนยิ้มให้อย่างอ่อนโยน “ท่านเป็นใครเหรอ”
คีนสะดุ้งขึ้นมามอง ตะลึงในความงาม ตกหลุมรักทันที “เรามาตามหาดอกกุหลาบรักนิรันดร์ แต่ดันหลงมาที่นี่ได้ยังไงไม่รู้..แล้วเธอล่ะเป็นใคร”
“เราคือเฟย์ เราอยู่ที่นี่”
คีนเคลิ้ม “เฟย์...”
สองคนมองตากัน ดนตรีหวานๆน่ารักๆบรรเลงขึ้น คีนกับลมฝนเต้นรำกันอย่างหวานชื่น
หนุนที่ยืนเตรียมตัวอยู่หลังฉาก กำลังเปิดไลน์ที่คุยกับแจน เห็นข้อความของตนที่ถามไปว่า “มาถึงรึยัง” ยังไม่ได้ถูกอ่าน ก็มีสีหน้ากังวล
ธันย์เร่ง “ไอ้หนุน จะถึงคิวแล้วนะเว้ย ยังจะคุยกับใครอีก”
“นายเห็นแจนมายังวะ”
“ไม่เห็น เอาโทรศัพท์มานี่เลย”
เสียงแบ๊วที่บนเวที “เคนเนลท์”
“ออกไปได้แล้ว” ธันย์ผลักหนุนออกไป
แบ๊ว เอิร์ท เจอกับแร็คคูน
แบ๊วตกใจ “กรี๊ด แรคคูนผี”
“จะบ้าเหรอ เราไม่ใช่แร็คคูนผี เราคือเฮลดิส เทพผู้พิทักษ์แห่งป่านี้”
“เทพผู้พิทักษ์เหรอ ถ้างั้น ท่านเห็นเคนเนลท์คนรักของเรามั้ย”
คอรัสตอบ “เห็น”
“เห็น..” หนุนมองไปทางลมฝนที่กำลังป้อนองุ่นให้คีน “เอ๊ย ไม่เห็น ไม่เห็นหรอก”