บทละครโทรทัศน์ Fly To Fin สุดติ่งจิงเกอเบล ตอนที่ 10 หน้า 9
“คีนก็รักฝนเหมือนกัน..เราไปกินขนมกันมั้ย คีนหิวมากเลย”
“จ้ะ” ลมฝนจับมือคีนเดินไป คีนแอบมีสีหน้าหนักใจ
เอิร์ทกำลังจะเปลี่ยนชุด คุยกับหนุนที่ยืนหันหลังให้ “เออ นายเห็นไอ้จุนป่ะ มันมาดูด้วยนะเว้ย”
หนุนเสียงซึมๆ “อือ เห็นแล้ว ช่างมัน”
เอิร์ทหันไปหาหนุน “เป็นไรวะ ทำไมเสียงง่อยๆ”หนุนหันมา มองโทรศัพท์ในมือ หน้าเศร้า “มีอะไรเหรอ” เอิร์ทหยิบโทรศัพท์หนุนมาดู เห็นข้อความที่แจนตอบหนุนกลับมาว่า “ขอโทษนะที่ไปดูละครไม่ได้ พอดีว่าไม่สบายน่ะ”
“แล้วไงอะ ก็เค้าไม่สบาย จะไปเศร้าทำไม”
“แต่รูปในเฟสมันไม่ใช่เลยว่ะ” หนุนดึงโทรศัพท์กลับมาเปิดเฟสบุ๊คให้เอิร์ทดู ที่หน้าจอเป็นรูปแจนกับบอมบ์ถ่ายเล่นกันในห้องซ้อมดนตรี และรูปวงบอมบ์กำลังซ้อมดนตรี “เค้าคงดีกันแล้ว”
เอิร์ทไม่ได้สนใจเรื่องแจน “โห! ไอ้บอมบ์มันซ้อมดนตรีกันแล้วเหรอเนี่ย”
คีนมานั่งซึมข้างๆเพื่อน เอิร์ทเห็นคีนก็ยื่นโทรศัพท์ให้ดู “ไอ้คีนดูดิวะ ไอ้บอมบ์มันเริ่มซ้อมแล้วว่ะ แล้วพวกเราล่ะ จะเริ่มเมื่อไหร่กันเนี่ย”
คีนกลุ้มใจหนักเข้าไปอีก ร้อง “โว้ย” ลั่นออกมา เอิร์ท หนุนตกใจ มองหน้ากัน มันเป็นอะไร
จุนกำลังพิมพ์ inbox เฟสบุ๊คหานิ้ม “เรารออยู่หน้าโรงละคร มาเจอกันหน่อยนะ”
เลิฟลี่พยายามแอบมองข้อความ แต่จุนเห็นก็รีบหลบ “จุนคุยกับใครอยู่เหรอ จะกลับรึยัง”
“เดี๋ยวรอเพื่อนแป๊บนึง” พูดจบจุนก็ไอออกมาอีก
“เห็นมั้ย ไออีกแล้ว น่าจะรีบกลับไปพักนะ” เลิฟลี่กระชับผ้าคลุมให้จุน
พอดีกับที่นิ้มเดินออกมาเห็นเลิฟลี่ดูแลจุนก็ชะงักไป
จุนหันมาพอดี ผละจากเลิฟลี่เข้าไปหานิ้มทันที “นิ้ม”
นิ้มพยายามยิ้มสดใส “นึกว่าจะไม่มาดูซะแล้ว”
“ต้องมาสิ นิ้มเล่นน่ารักมากเลยนะ”
นิ้มมองๆ อาการจุน “ทำไมจุนดูเหมือนคนไม่สบายเลยล่ะ”
จุนไอไม่หยุด
“ก็ไม่สบายน่ะสิ แต่ก็ยังดื้อจะมาดูละคร ขอร้องให้เลิฟลี่พามา จนต้องยอมเนี่ย”
“แล้วเป็นอะไรมากรึเปล่า ไม่เห็นบอกกันเลย”
เลิฟลี่ไม่พอใจ “ทำไมต้องบอกด้วยล่ะ เป็นแฟนกันเหรอ”
ทั้งจุน ทั้งนิ้มอึ้งกันไป
“แค่ไข้หวัดใหญ่น่ะ พักอีกสองสามวันก็หายแล้ว ที่เราไม่บอกก็ไม่อยากให้นิ้มเป็นห่วงน่ะ”