บทละครโทรทัศน์ ทายาทอสูร ตอนที่ 2 หน้า 10
“อย่าลืมตา แค่หลอดไฟแตก แต่เรายังทำพิธีกันต่อไปได้”
ดาวเวียงปรากฎตัวขึ้นด้วยเป็นห่วง จะเข้ามา วรนาฏยกมือห้าม กระแสจิตวรนาฎสั่งดาวเวียง “มีคนบุกรุก จัดการมัน!” ดาวเวียงพยักหน้าเข้าใจ มองไปทางต้นไม้ใหญ่ แววตาแค้นหายตัวไป วรนาฎมุ่งมั่น “อีกนิดเดียว อีกนิดเดียวเท่านั้นก็จะเสร็จพิธีแล้ว”
“ค่ะคุณยาย”
วรนาฏข่มความโกรธ รวบรวมกำลังที่มี ว่าคาถาบทใหม่ จากที่เป็นเสียงร่ายคาถาของวรนาฏ สักพักก็มีเสียงของเจ้าโขนดังก้องประสานเข้ามาด้วย แต่อุ้ยไม่ได้ยิน เกิดลมหมุนพัดข้าวของในห้องปลิวกระจุยกระจาย วรินทร์แปลกใจ แต่ไม่กล้าลืมตามอง
วรรณาประจบรีบเข้ามาช่วยประคองนัยน์เนตรให้ลุก “เป็นไงบ้างหนูเนตร”
“ไม่ต้อง”
ดาวเวียงเห็นนัยน์เนตรลุกเองแต่เจ็บข้อเท้า ทรุดลง วรรณากับทิพย์เบ้ปากสมน้ำหน้า ทันใดเสียงหัวเราะหลอน ๆ ของดาวเวียงก็ดังขึ้นมารอบทิศ ทั้งหมดขนลุกซู่
พรรณทิพย์ร้องเสียงเสียงหลง “แม่....แม่ได้ยินมั้ย”
เสียงดาวเวียงดังก้องๆ หลอนๆ “มึงทำลายสะตวงกู พวกมึงต้องตาย! “
ทั้งสามคนมองหาที่มาของเสียง วรรณากับพรรณทิพย์แหงนหน้าขึ้นไปบนต้นไม้ใหญ่ ตกใจจนตาเบิกโพลง เห็นกลุ่มควันสีดำ พวยพุ่งลงมา พร้อมกับเสียงหัวเราะ ดาวเวียงพุ่งลงมา สองสาวกรี๊ด วิ่งเผ่นหนีกระเจิงกันออกไป โดยไม่สนใจนัยน์เนตรที่ยังเจ็บเท้า
นัยน์เนตรไม่เห็นดาวเวียง “จะไปไหน รอด้วย รอฉันด้วย”
ในดวงตาของวรนาฏ ปรากฎอสูรกายเจ้าโขนอยู่ในนั้น ร่างตะขาบไต่อยู่ใต้ผิวหนังของวรนาฏ ค่อยๆ คืบคลานขึ้นมาตามลำคอ จนกระทั่งถึงใบหน้า วรนาฏจ้องวรินทร์เขม็ง ราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ ตะขาบคลานไปทั่วใต้ใบหน้า เหมือนจะหาทางออก
นัยน์เนตรกระเผลกหนีผ่านมาถึงเรือนวรนาฏ นัยน์เนตร วรรณา พรรณทิพย์! รีบวิ่งเข้าเรือนไปขอความช่วยเหลือ
วรินทร์ได้ยินเสียงร้อง คุ้น ๆ “เสียงใคร คุณยายได้ยินเสียงมั้ยคะ”
วรนาฏไม่ได้ตอบ กลับมีสีหน้าพะอึดพะอม เพราะกำลังจะขย้อนตะขาบออกมา หนวดตะขาบสีแดงเพลิงค่อยๆ โผล่ออกมาจากปากของวรนาฏ
นัยน์เนตรวิ่งกระเผลกมาที่ห้องพิธีกรรม นัยน์เนตรจะผลักประตูห้องเข้าไป แต่ต้องชะงักเห็นเงาดำของตะขาบเป็นกองทัพ คลานออกมาจากประตู ขวางไว้ นัยน์เนตรตกใจกลัว “กรี๊ด...!!”
วรินทร์ตกใจ ลืมตาขึ้น ที่ถูกสะกดไว้เหมือนครึ่งหลับครึ่งตื่นก็หายไป วรนาฏเสียสมาธิ รีบหันหลัง ไม่ให้วรินทร์เห็น กลืนตะขาบกลับเข้าไป