บทละครโทรทัศน์ ทายาทอสูร ตอนที่ 2 หน้า 7
วรนิทร์ตกใจที่ยายพูดขนาดนี้ “คุณยายใหญ่อย่าพูดอย่างนี้สิคะ คุณยายอยากให้อุ้ยทำอะไร บอกมาได้เลย อุ้ยยินดีทำให้ทุกอย่าง”
ผ้าคลุมถูกดึงออก เผยให้เห็นกระทงสี่เหลี่ยมจัตุรัสขนาดใหญ่ใบหนึ่ง ภายในมีบุหรี่ใบตองแห้ง เมี่ยง ขนม-อาหารเซ่น หมากพลู ดอกไม้ กล้วยสุกหั่นชิ้นเล็กๆ ปักธงสามเหลี่ยม พร้อมขดสายสิญจน์
“กระทงอะไรค่ะ?”
“สะตวง ยายเตรียมเอาไว้สำหรับ พิธีสืบชะตา”
“พิธีสืบชะตา?”
“มันเป็นพิธีกรรมโบราณเพื่อต่ออายุ ปัดเป่าโรคภัย” วรนาฎสีหน้าเศร้าลง “ตัวยายเองแม้จะดูภายนอกแข็งแรง แต่ที่จริงแล้วก็เจ็บออดๆ แอดๆ มาหลายปีดีดัก พ่อหมอที่ยายเคารพท่านจึงแนะนำให้ทำพิธีสืบชะตา”
“แล้วอุ้ยจะช่วยอะไรคุณยายใหญ่ได้บ้างคะ”
“พิธีกรรมนี้ต้องมีผู้ร่วมพิธีอีกคน เป็นคู่สวด แต่ไม่มีใครยอมเป็นคู่สวดกับยาย เพราะกลัวกันว่าจะต้องรับเคราะห์แทนยายไปด้วย มีแต่อุ้ยเท่านั้นที่ยายนึกถึง คงเพราะเราสองคนมีชะตาต้องกัน” วรนาฎลูบผมอุ้ยยิ้มอ่อนโยน จ้องตา
ในอดีต วรนาฏรับวรินทร์ซึ่งยังแบเบาะจากสุดาดวงมาอุ้มไว้ มองเอ็นดู “สาวน้อยของยาย ทำไมถึงช่างน่าเกลียดน่าชังอย่างนี้ ขอต้อนรับหนู “วรินทร์” สายเลือดพญาเชลียงคนใหม่นะ”
สุดาดวงดีใจ “วรินทร์? ชื่อเพราะจังค่ะคุณยาย”
วรนาฏอุ้มวรินทร์ไปทางหน้าต่างให้ห่างจากสุดาดวง “หลานสาวของยายคนนี้จะได้เป็นคนที่ดี แล้วก็ยิ่งใหญ่ สมกับความหมายของชื่อไงล่ะ”
สุดาดวงยิ้มปลื้ม วรนาฏก้มลง หอมแก้ม
วรินทร์มองตาวรนาฎเคลิ้ม เห็นภาพไปตามที่วรนาฎบอก “อุ้ยจำได้แล้ว คุณแม่เคยเล่าว่าตอนที่อุ้ยเกิด ยายใหญ่เป็นคนไปรับขวัญ และตั้งชื่อให้อุ้ยด้วยตัวเอง มิน่าอุ้ยถึงฝันเห็นคุณยายใหญ่ คงเพราะความผูกพันนี่เอง”
วรนาฎแกล้งทำเป็นไม่รู้ “อุ้ยฝันถึงยายด้วยรึ?”
วรินทร์พยักหน้ารับ “ค่ะ ในความฝันคุณยายช่วยอุ้ยไว้จากอสูรร้าย ตกลงค่ะ อุ้ยจะทำพิธีสืบชะตาร่วมกับคุณยายเอง”
“แล้วอุ้ยไม่กลัว”
“อุ้ยไม่กลัวค่ะ ตั้งแต่อุ้ยเกิด คุณยายใหญ่ก็มีเมตตากับอุ้ยเหลือเกิน แล้วเรื่องแค่นี้ ทำไมอุ้ยจะทดแทนพระคุณของคุณยายบ้างไม่ได้ล่ะคะ” วรินทร์เข้าไปกอดยาย
วรนาฏลูบหัวหลานตอบ พลางยิ้มมีเลศนัย “ยายขอบใจมากนะอุ้ย”
ดุ๊กกับกอหญ้า นั่งใส่รองเท้า
“ฉันว่าบ้านนี้มันแปลก ๆ ทั้งพ่อทั้งลูกเลยวะ นึกจะให้เรามาก็เร่ง ๆ นึกจะให้กลับก็ไล่กันเฉย แกว่ามั้ยไอ้หญ้า ไอ้หญ้าๆ”